وقتی به سه دهه گذشته می‌نگرم، سه عرصه تحصیل، تدریس و شغل، به‌شدت بر هم تأثیر داشته و مسیر طی شده را متفقاً رقم زده‌اند. گاهی به‌تناسب تخصص، شغل برگزیدم و گاهی متناسب با نیاز شغلی، تحصیلی کرده‌ام. تحصیل در رشته‌های «مهندسی عمران»، «مهندسی سازه‌های هیدرولیکی»، «مدیریت اجرایی» و «خط‌مشی‌گذاری و تصمیم‌گیری» در مقاطع مختلف، موجب کسب تجربیاتی در اجرا و تدریس در دانشگاه‌های تهران، شهید عباسپور و آزاد اسلامی شد.

درحالی‌که به ساخت‌وساز مشغول بودم و تجربه می‌اندوختم، تخصص و کتابم در زمینه مهندسی سدهای خاکی، بهانه حضور در وزارت نیرو شد. چند سال بعد از آن، دلیلِ قبول مسئولیت در معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس‌جمهور، تخصص و تجربه‌ام در زمینه بهره‌وری و تحول اداری شد و بعد از آن ریاست «مرکز تحقیقات امور مجلس ریاست‌جمهوری» و «پژوهشکده دولت اسلامی» و «دانشگاه گفتمان انقلاب اسلامی» از مطالعات و تألیفات در زمینه برنامه‌ریزی استراتژیک و آینده‌پژوهشی نشأت گرفت. 

در این میان، فراز و فرودهای مسئولیت در دولت‌های مختلف موجب انجام فعالیت‌هایی در قالب بخش خصوصی در زمینه صنعت نفت و گاز، ساختمان، بهینه‌سازی مصرف انرژی و در سال‌های منتهی به دهه پایانی قرن، بهره‌برداری از معادن سیستان و بلوچستان بود.