سیاست خارجی و حکمرانی منطقهای؛ تلفیق منافع ملی و آرمانهای انقلاب
سیاست خارجی و نقش کشور در منطقه، بازتاب مستقیم کارآمدی حکمرانی داخلی و استراتژی بلندمدت است. وقتی سیاستها هماهنگ با منافع ملی و ارزشهای انقلاب نباشند، فرصتهای پیشرفت و تأثیرگذاری کشور محدود میشود.
مشکلات موجود:
۱. تصمیمات کوتاهمدت و واکنشی: سیاستها گاه صرفاً پاسخ به بحرانهاست، نه راهبردی برای آینده.
۲. ناهمگونی با اهداف داخلی: اقتصاد، امنیت و سیاست داخلی با سیاست خارجی همسو نیستند.
۳. استفاده ناکافی از ظرفیتهای منطقهای: فرصتهای دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی مغفول میمانند.
۴. کاهش جایگاه بینالمللی: نبود استراتژی واحد، اعتماد و نفوذ ایران را در منطقه کاهش داده است.
راهکارها برای اصلاح و اثرگذاری واقعی:
▫️تدوین سیاست خارجی و منطقهای مبتنی بر منافع ملی و ارزشهای انقلاب، همسو با سیاست داخلی.
▫️ایجاد سازوکارهای پایش و ارزیابی مداوم برای اندازهگیری اثرگذاری سیاستها.
▫️بهرهگیری از نخبگان و دیپلماتهای توانمند در طراحی و اجرا.
▫️توسعه استراتژی منطقهای فعال و تأثیرگذار که امنیت، اقتدار و پیشرفت کشور را تقویت کند.
سیاست خارجی هوشمند و هماهنگ، نه تنها جایگاه ایران را در منطقه مستحکم میکند، بلکه پیشرفت داخلی و عدالت اجتماعی را نیز تقویت مینماید و مسیر تحقق آرمانهای انقلاب را هموار میسازد.
✍️ این یادداشت سی و هشتم از سلسله مباحث «نقد مدل حکمرانی در جمهوری اسلامی» است.
