یادداشت سیزدهم: ضعف نظارت و پیگیری مستمر؛ چالش اعتماد و کارآمدی (نقد مدل حکمرانی جمهوری اسلامی ایران)

یکی از مشکلات بنیادین مدل حکمرانی فعلی، نبود نظارت واقعی و پیگیری مستمر است. وقتی سیاست‌ها و عملکرد نهادها بدون رصد و بازخورد باقی بمانند، خطاها ادامه پیدا می‌کنند و مردم اعتمادشان را به نظام از دست می‌دهند.

تصویر واقعی وضعیت موجود:

▫️بسیاری از سازوکارهای نظارتی شکل تشریفاتی دارند و اثربخش نیستند.
▫️فناوری و ابزارهای دیجیتال برای ردیابی و بررسی عملکرد مدیران و نهادها به‌طور کامل استفاده نمی‌شوند.
▫️مدیران و نهادها بدون بازخورد و ارزیابی، انگیزه‌ای برای اصلاح و بهبود ندارند.
▫️وقتی مردم نمی‌توانند عملکرد مسئولان را پیگیری کنند، سرخورده می‌شوند و مشارکت اجتماعی کاهش می‌یابد.

🔑 راهکارها برای بهبود نظارت و پیگیری:

۱. ایجاد نهادهای نظارتی مستقل و مردمی که بتوانند عملکرد واقعی مدیران و نهادها را رصد کنند.
۲. بهره‌گیری از ابزارهای دیجیتال و داده‌محور برای شفافیت و ردیابی اثرگذاری سیاست‌ها.
۳. تعریف شاخص‌های روشن و قابل سنجش برای ارزیابی عملکرد مدیران و دستگاه‌ها.
۴. ارائه گزارش‌های شفاف و قابل فهم به مردم و نخبگان تا اعتماد عمومی بازسازی شود.

با نظارت مستمر و مؤثر، می‌توان هم کارآمدی حکمرانی را بالا برد و هم اعتماد مردم را بازسازی کرد. این همان پایه‌ای است که بدون آن هیچ اصلاح جدی و پایداری ممکن نیست.

✍️ این یادداشت سیزدهم از سلسله مباحث «نقد مدل حکمرانی در جمهوری اسلامی» است.

توصیه مقام معظم رهبری به پیگیری، پیگیری و پیگیری