#تغافل به معنای نادیده گرفتن عمدی برخی مسائل است که گاه به‌عنوان یک تاکتیک مدیریتی و گاه به‌عنوان یک ضعف در حکمرانی تلقی می‌شود. در حکومت‌داری، تغافل می‌تواند هم سودمند باشد و هم مخرب، بسته به اینکه در چه زمینه‌ای و با چه هدفی به کار رود.
🟢 مواردی که تغافل می‌تواند مفید باشد
🔸مدیریت اختلافات جزئی؛
در برخی موارد، اگر حاکم بخواهد به تمام مسائل کوچک و اختلافات جزئی واکنش نشان دهد، فرصت‌های کلان و سیاست‌های کلیدی تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. در این شرایط، تغافل آگاهانه می‌تواند از تشدید تنش‌ها جلوگیری کند.
🔸اعتمادسازی و تساهل در امور اجتماعی؛
اگر حاکم در برخی مسائل غیرحیاتی اجتماعی یا فرهنگی سخت‌گیری بیش‌ازحد داشته باشد، جامعه دچار نارضایتی و شکاف خواهد شد. در اینجا، نادیده گرفتن برخی موارد می‌تواند زمینه را برای رشد تدریجی جامعه فراهم کند.
🔸فرصت دادن برای اصلاح؛
گاهی افراد در حکومت دچار اشتباه می‌شوند اما نیت اصلاح دارند. در این شرایط، تغافل موقت می‌تواند فرصت بازگشت را به آنان بدهد، بدون اینکه نیازی به برخوردهای شدید باشد.
🔴 مواردی که تغافل خطرناک و مخرب است
❌ در برابر فساد و رانت‌خواری؛
اگر حاکم در برابر فساد مالی، سیاسی و اداری تغافل کند، این رفتار به‌مرور زمان سیستم را آلوده و بی‌اعتمادی عمومی را افزایش می‌دهد. تاریخ نشان داده است که چشم‌پوشی از فساد، سرانجام به فروپاشی حکومت‌ها منجر شده است.
❌ در برابر ظلم و بی‌عدالتی؛
اگر حکومت در برابر ستم به مردم یا تبعیض‌های اجتماعی و اقتصادی تغافل کند، این تغافل نه‌تنها مشروعیت حکومت را زیر سؤال می‌برد، بلکه باعث شکل‌گیری اعتراضات و نارضایتی‌های گسترده می‌شود.
❌ در برابر تهدیدات امنیتی و دشمنان داخلی و خارجی؛
بی‌توجهی به تهدیدات و عدم واکنش به موقع، می‌تواند کشور را در معرض خطر قرار دهد. تغافل در این موارد به معنای ضعف در مدیریت بحران خواهد بود.
⬅️ نتیجه‌گیری
تغافل در حکومت‌داری باید هوشمندانه و هدفمند باشد.
🔻اگر برای آرامش جامعه، اصلاح امور یا جلوگیری از تنش‌های غیرضروری باشد، می‌تواند مفید واقع شود آنهم مشروط بر اینکه موجب ظلم به افراد یا جامعه نشود.
🔻اما اگر در برابر فساد، ظلم، تبعیض یا تهدیدات کلان یا برای سرپوش بر عملکرد مقربان درگاه و پنهان کردن آلودگی دامن خود و اطرافیان به کار رود، به تدریج حکومت را به سمت ناکارآمدی و سقوط سوق خواهد داد.
🔻حاکم عادل، کسی است که بداند کجا باید تغافل کند و کجا باید با قاطعیت وارد عمل شود.
پ.ن؛ حاکم در اینجا به یک مدیر، مسئول، قاضی در پایین‌ترین سطح تا انواع مقامات تا بالاترین سطح اطلاق می‌شود.
